Vroeger riep ik altijd van alles als ik ook maar iets over borstvoeding hoorde. Een baby wat aan de borst drinkt? Ieuwww en aaaauw. Ik kon mij er totaal niks bij voorstellen, wat ook niet raar is. De borsten werden (in mijn ogen) altijd voor andere doeleinden gebruikt, dus om daar nou een baby voeding mee te geven? Dat vond ik een rare combinatie.
En toch. Toen ik zwanger werd van mijn eerste, begon ik mij wat beter in te lezen. Ik werd lid van Facebook-pagina’s en gaf mijzelf ook op voor een borstvoedingscursus. Hoe meer ik erover te weten, kwam hoe interessanter het hele idee van borstvoeding geven werd. Ik was mij ervan bewust dat als de borstvoeding niet lukte, dat het geen ramp zou zijn.
Flesvoeding is ook gewoon prima. Daar ben ik zelf immers ook mee groot geworden.
Ondanks de enge verhalen over tepelkloven, borstontsteking of bloederige klonten uit je tepel (ja echt, zoek maar op), ging ik het proberen. Na de geboorte werd Joren meteen aangelegd en zo begon ons borstvoedings avontuur.
Jezus wat een pijn… Nee oké, ik wil jullie niet ontmoedigen. Maar de eerste keer dat zo’n baby met zuigkracht 100 aan je tepel begint te zuigen… Nee dat is niet prettig. Dat moet even wennen, geloof mij. Binnen 1 á 2 dagen was bij mij de gevoeligheid er gelukkig al van af. Mijn productie kwam meteen goed op gang en vervolgens liep ik 2 dagen voorover gebogen omdat ik enorme stuwing kreeg. Daarnaast begonnen Joren en ik ook nog allebei spruw te ontwikkelen dus het feest was compleet.
Spruw is een schimmelinfectie die op tepel en in de mond van de baby kan groeien. Je kunt dit merken aan: Witte beslag op de tong of lip van de baby, hierdoor kan de baby ook pijn krijgen tijdens het drinken. En natuurlijk pijnlijke tepels.
We gingen hiervoor naar de huisarts en kregen een zalfje mee. Ook kwam ik zelf door een internet rondje op het middeltje Gentiaan Violet < linkje. Dit werkte als een tierelier, maar je kind zag er vervolgens wel uit alsof hij een Teletubbie had opgegeten, zo paars.
We gingen door. Ik weet eigenlijk niet goed waarom, de spruw was echt pijnlijk en veroorzaakte kloven, maar stoppen kon ik niet. Ik genoot zo erg van de momentjes van hem en mij. Tot hij er uiteindelijk na 10 maanden wel genoeg van had. Zijn voorkeur ging uit naar een flesje Nutrilon, wat natuurlijk ook helemaal prima is.
Ikzelf was er kapot van de eerste dagen. Die momentjes samen hadden we niet meer en de gedachte dat mijn baby nu wel zonder mij kon… Het loslaten van borstvoeding vond ik erg lastig maar met de tijd zag ik ook voordelen. Ik kon weer heerlijk een avondje weg zonder een smerig toilethokje op te moeten zoeken om even lekker te gaan kolven.
Bij mijn tweede zwangerschap probeerde ik ook weer borstvoeding te gaan geven. Dit ging gelukkig ook weer meteen goed. Zo goed, ik zit er nog steeds aan vast… We zijn ondertussen al 14 flesweiger-maanden verder en Lize wil niets liever. Juist nu ik het gevoel heb dat het wel genoeg is. Met kolven ben ik daarom ook al een lange tijd gestopt. Kind weigert elke vorm van siliconen in haar mond. 15 spenen en 20 verschillende flessen in huis. Nope, het werd ‘m niet en gaat het ook nooit worden.
Ik probeer er maar extra van te genieten, zolang het nog kan en totdat het zover is dat ik weer in tranen terugdenk aan de fijne momentjes samen.
